گاهی که انتقاد می کنیم اشکالات دیگران را تحت تاثیر احساس هایمان بزرگ جلوه می دهیم.
وقتی از داوری کردن و انتقاد کردن بکاهیم و افراد را همانطور که هستند بپذیریم در نتیجه شادتر و خوشحال تر هستیم.
گاهی ما با خودمان هم خشونت آمیز برخورد کرده و خودمان را مورد سرزنش و داوری قرار می دهیم و ضعف های خودمان را بیشتر از آنچه که هستند بزرگ می کنیم.
بنابراین احساس گناه می کنیم...
+باید بدانیم هیچ کس و هیچ چیز در دنیا کامل نیست و
ما سزاوار آرامش ناشی از پذیرفتن این مطلب هستیم...🍀