همسرم بعد دیدن یه برنامه ، به قول خودش یه جرقه تو ذهنش روشن شده که
بریم یه بچه ۳-۴ ساله که سرپرست نداره و از سلامتی کامل هم برخوردار نیست رو به سرپرستی بگیریم و درمانش کنیم . هم اون بچه به سلامتی برسه و یه خانواده داشته باشه و هم خودمون از یک نواختی در بیایم .
ما بچه ای نداریم و خیلی هم دنبال درمان نبودیم ، هر دو عاشق بچه ایم اما گهگاهی شرایط موجود رو که در نظر می گرفتیم جرات بچه دار شدن رو تو خودمون نمی دیدیم .
حالا ذهن هر دو مون درگیر شده ، سوالات زیادی داریم
که اگه خدایی نکرده بعد یه مدت کوتاه پشیمون بشیم یا نتونیم با بچه کنار بیایم چی میشه . دلمون نمیخواد آسیبی به بچه بزنیم
کلی فکر ذهنمون رو مشغول کرده
پشیمون میشیم -؟ نمی شیم
از پس مسئولیت بچه بر میایم
ممکنه نتونیم بچه رو به عنوان عضوی از خانواده بپذیریم ؟
کار درستی هست -؟
عکس العمل دیگران چیه -؟
کسی هست تجربه داشته باشه ؟
اگه راهنمایی میکنین ، لطفا کمی صبر کنید نظراتتون رو بخونم و جواب بدم .
