من واسه کارم خیلی سختی کشیدم که به اینجا برسم
شب وروزمو یکی کرده بودم وبرای ذره ذره پیشرفتم جشن گرفتم و اشک شوق ریختم اما امسال وحشتناک دل زده شدم بقدری که با گریه شنبه ها میرم سرکار.هرچی هم فکر میکنم دلیلش چیه چیزی که قابل توجه باشه به ذهنم نمیرسه ...حقوقم کم هست کارم جای بسیارخوبیه اما امسال کارم زیادترشده یجوری کارامسالم نتیجه زحمات چندسالمه اماحالا که بش رسیدم دیدم خیلی هم چیزی نیست زده شدم انگار...دوست دارم دوباره علاقه م وتلاشم برگرده
چه کاریه
منم امسال از بس فشار کاریم زیاد بود و هی رییسمون زد تو سرمون که تعدادتون زیاده و همکارمم رفت یه بخش دیگه و کاره اونم افتاد به من واقعا خسته ام بی انگیزه
خودمم درحال تجربه راه ها ی مختلف برای پیدا کردن انگیزه ام.شروع کردم مطالعه و انجام دست ورزی های جالب ومرتبط بارشته م.اما حقیقتا اعماق قلبم از زحمت زیاد بابت پول ناچیزوتوقعات صاحب کارکه هیچوقت راضی نیست خسته س...نریم سرکارهم احساس پوچی می کنیم چه باید کرد چون تحمل محیط برای خودمون
منم شنبه ها بزوووور میرم همین که واردمیشم بچه هامیپرن بغلم همه چی یادم میره.۲۷سالمه و۳ساله دارم کارمیکنم اوایل خیلی این درواون در زدم خیلییییی کلاس و دوره رفتم چقدرمطالعه کردم تا به اینجارسیدم اما امسال انگاربه تهش رسیدم خسته م
