یه غم دارم تو دلم هرکار میکنم بهش فکر نکنم نمیتونم.میدونم فکر کردن جز ادیت شدن برام نداره ولی نمیتونم چون غم بزرگیه.چکار کنم بنطرتون که حتی مثلا وقتیم میرم خرید که خوشحالم باز ته دلم به اون غمه فکر نکنم
اخه غمت چیه. تا نگی نمیشه که راه حل داد
خوب بگو چیه.اینجا که کسی کسیو نمیشناسه.اینطوری بهتر میشه بهت کمک کرد
بگو بابا.
غم که جالب بودن و نبودن نداره
مادرم جوری باهام رفتار میکنه که اصلا نمیتونم سرزده مثل خیلی دخترا که میرن خونه مامانشون برم.بهم رفتار نشون میده و دلم میشکنه.یعنی شده کلید نداشتم کسیم خونه نبوده نزدیک خونه پدرم بودم حاضر نشدم برم خونشون و مجبور شدم سوار خط واحد بشم برم جایی که همسرم بوده و با بچه کوچک تو خیابون منتظر بمونم تا همسرم بیاد و بریم خونمون.با وجود اینکه خونمون نزدیک خونه مادرمه.پدرم اصلا مشکل نداره ولی مادرم میگه فقط هروقت گفتم بیا و زودم برگرد و تنها اینجا نباش
همه مادرشون غمخوارشونه ولی مادر من هرچی براش درد دل میکردم رو کرد برام نقطه ضعف و رو همونا مانور میده و ناراحتم میکنه.باور نمیکنید که هر تلفنشو با ترس و ناراحتی جواب میدم و اصلا دیگه دلم نمیخواد باهاش دردی از دلم بگم حتی اگر بخوام بمیرم
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
