احترام خودم و خانوادم و خانوادش همه جوره داره،بد دهن نیس،مهربونه،دوستم داره برام هرکاری میکنه،خسیس نیس مث دوسته برام،کلا مرد خوبیه رفیق باز اصلا نیس با عششششق میاد خونه هیچ جا نمیره بدونه من،
من همسرم اخلاقای بد داره،نمیگم اصلا نداره،مث همه ما آدما. گاهیم با هم بحثمون میشه،نمیگم همه چی عاشقانس و خوب.پستی بلندی داره زندگیمون.اما همینکه میدونم واقعا دوسم داره،باعث دلگرمیمه.منم دوسش دارم بخاطر خوبیایی که به چشمم میاد و بدیاش باعث نمیشه خوبیاشو نبینم.هروقتم ناراحت میشم ازش،به این فک میکنم که واقعا دوسم داره،فقط اگه حرفی زده یا کاری کرده از عمد نبوده