تولد و زندگینامه حضرت عبدالعظیم(ع)
عبدالعظیم(ع) فرزند عبدالله بن علی، از نوادگان حضرت امام حسن مجتبی(ع) است و نسبش با چهار واسطه به آن حضرت میرسد. پدرش "عبدالله" و مادرش "فاطمه" دختر عقبه بن قیس نام داشت.
محقق بزرگ مرحوم علامه شیخ آقا بزرگ تهرانی درباره تاریخ ولادت با سعادت حضرت عبدالعظیم (ع) مینویسند «بنابر نقل کتاب الخصائص العظیمیّه ولادت حضرت عبد العظیم (ع) در روز پنجشنبه چهارم ربیع الثانی سال 173 ق در مدینه واقع شده است» و مدّت 79 سال عمر با برکت او با دوران امامت چهار امام معصوم یعنی امام موسی کاظم(ع) ، امام رضا(ع)، امام محمّدتقی(ع) و امام علیّ النّقی(ع) مقارن بوده و احادیث فراوانی از آنان روایت کرده است.
آن یادگار امام مجتبی(ع) تا آخر عمر در ری ماند و منشأ برکات بسیاری برای شیعیان ائمه شد و بالاخره در 15 شوال سال 253 هجری قمری رحلت کرد.
آستان مقّدس حضرت عبدالعظیم الحسنی(ع)، با بارگاه شریف حضرت امامزاده حمزه(ع) و امامزاده طاهر(ع) در شهرری و از قرن سوّم تاکنون ،به عنوان یکی از مشهورترین اماکن زیارتی و سیاحتی ایران مورد توجّه و عنایت دوست داران اهل بیت عصمت و طهارت (ع) بوده.
سرشارترین و حساسترین مقطع حیات عبدالعظیم (ع)، دوران امام هادی(ع) بود که آخرین بار که به دیدارامام شرفیاب شد، حضرت به او دستور داد که از عراق هجرت کند و به ری برود. در ری در منزل یکی از شیعیان ساکن شد و در سرداب خانه اقامت کرد. او روزها را روزه میگرفت و شبها رابه نماز میایستاد و گاهی اوقات از مخفیگاه خود بیرون میآمد و به زیارت قبر حضرت حمزه ( برادر امام رضا (ع) که الان مدفنش در حرم خود حضرت است) میرفت.
آثار علمی حضرت عبدالعظیم (ع)
یکی از ابعاد مهمّ در شخصیّت حضرت عبدالعظیم(ع) مقام و منزلت علمی و دانش و خدمات علمی اوست. وی علاوه بر نقل احادیث از ائمه معاصر خود کتابهایی نیز تالیف نموده است که این دو اثر از آن جمله است:
با کمال تاسف اصل این اثر همانند بسیاری از آثار ارزشمند اسلامی در طول تاریخ از بین رفته است. در هر حال توضیحات علمای تاریخ و سیره به خوبی گویای این حقیقت است که حضرت عبدالعظیم (ع)علاوه بر تلاش برای آموزش عقاید سالم و مراقبت بر عبادات و اعمال فردی و دفاع از اهل بیت(ع)، به منظور ارشاد تعلیم و تربیت صحیح دینی مردم آثاری را تألیف کردند که هر یک در نوع خود بسیار مفید و موثر بودهاند.
منزلت حضرت عبدالعظیم (ع)
حضرت عبدالعظیم حسنی(ع) در دانش و تقوا به منزلتی رسید که همواره مورد احترام و اعتماد امام معصوم زمان خویش بود. نقل شده است که شخصی به نام اَبا حَمّاد رازی با تحمّل زحمتهای فراوان خود را به سامرّا میرساند تا از امام علی النقی(ع) مسائلی را بپرسد. امام(ع) پس از پاسخ گفتن به پرسشهای حمّاد فرمودند: «ای اباحمّاد، هرگاه با مشکلی از مشکلات دینی یا پرسشی از مسائل اسلامی روبه رو شدی آن مشکل و سئوال خود را با عبدالعظیم حسنی در میان بگذار و از او بخواه تا پاسخ سؤالات تو را بیان نماید». امام هادی در جای دیگر به شخصی از اهالی ری می فرمایند: «اگر قبر عبدالعظیم (ع) را که در نزد شماست زیارت میکردی مانند کسی بودی که امام حسین (ع) را در کربلا زیارت کرده است.»