من از اول ازدواجم همیشه این مشکل رو با شوهرم دارم.
ولی دیگه بهش غر نمیزنم چون اون نرماله و این منم که مشکل دارم. من افسردگی و درگیری فکری شدید دارم یک سری نگرانی ها دارم که آرامش رو ازم گرفته. اضطراب نمیزاره بخوابم. وقتی سرم رو میزارم رو بالش که بخوابم تپش قلب میگیرم انگار قلبم میخواد از سینه ام بزنه بیرون. بعضی شبها دوست دارم بلند شم برم تو خیابونا پرسه برنم. من امیدی ندارم که مشکلم حل بشه چون اول باید استرس ها و نگرانی هام حل بشه که نمیشه. استرس موهام که به شدت میریزه و فوق العاده کم پشت شده و هیچ درمانی هم جواب نداده داره دیوونه ام میکنه. وسواس فکری هم دارم و خیلی فکرم رو درگیر چیزهای کوچیک میکنم
باید کمک داشته باشی. همه مادرها مثل هم نیستن, همه بچه ها هم مثل هم نیستن. تو کمک نیاز داری. خیلی زیاد هم نیاز داری. پس پیداش کن!
بزرگ شده بازم مشکل دارم. مثلا من ساعت ۴ صبح تازه به زور خوابم برده ۶ باید بیدارشم آماده اش کنم بره مدرسه. بعد نهار بپزم. بعد که از مدرسه میاد درس ومشقش رو دارم.
الان خونه مامانم زندگی میکنیم صبح تا ساعت ۱۰ تو رختخوابم مامانم خیلی غر میزنه و سرزنش میکنه ولی هرچی بهش میگم من شبها تا صبح بیدارم واسه همین روزها انرژی ندارم درکم نمیکنه. چون خودش شبها زود میخوابه و صبح ها زود بیدار میشه
