هر دفعه که منو می بینه میگه :خانم بفرمایید . قرآن نذریه .
می دونم که نیست اما می گیرم .
میگه: حالا پولشم بده .
دلم براش می سوزه . هنوز اونقدر بزرگ نشده که بفهمه داره به من کلک میزنه .
پولشو میدم و ولم میکنه .
بدم میاد از خودم که هر روز یه بچه کوچولو سرم کلاه میذاره.
بدم میاد از بچه ای که از این سن یاد گرفته با دروغ کار کنه
بدم میاد از کسی که به این بچه ها درس دروغگویی میده.
بدم میاد از جبری که چنین فردی رو به وجود آورده.
بدم میاد از شهری که توش قرآن نذری میفروشند.
با این حال اگه بازهم این بچه رو ببینم قرآن رو ازش میگیرم.
*قرآن نذری لازم ندارید؟ زیاد دارما . همین روزا باید برم سر چهارراه بفروشمشون😒😒
