سلام من ۷ ماهه پدرم رو از دست دادم.پدرم به معنای واقعی کلمه ستون خانوادمون بود.خیلی بهمون محبت میکرد خیلی خیلی زیاد یعنی معروف بود توی بچه دوست بودن و ماام معروف بودیم توی لوسه بابا بودن.برعکس مادرم زیاد علاقه اشو ابراز نمیکنه ولی اونم با محبته فقط ابراز نمیکنه.خواهره بزرگم امروز خونه مادرم اینا بود.هی چند روزه خیاطی داره میاد خونه مامانم انجام میده منم کمکش میکنم.چون چند روزه هر دفعه به مادرم گفته فلان چیزو میخوام برام بیار مادرم یکی دوبار باهاش تند حرف زده امروزم همینطور شد من رو شوخی گفتم مادر عصبی میشه هی تو یه چیزی میخوای اونم گفت بابا بود هیچوقت اینطوری با من رفتار نمیکرد .داشتیم میخندیدیم و اینا رو میگفتیم من گفتم مادرمم گله خیلی خوبه منم خیلی دوست داره میگه منو درک میکنی.خواهرم ناراحت شد گفت اره تو رو بیشتر از من دوست داره و زد زیره گریه اینقدر گریه کرد
عزیزم😯😢
بگردددم
خیلی ناراحت شدم دیگه زیاد جوابه مادرمم نمیداد من گفتم تو رو خدا ناراحت نشو من غلط کردم حرفی زدم ببخشید گفت نه من صبح تا حالا دلم گرفته و ناراحتم و گریه میکنم کاری به تو و مادر ندارم.من هوای خواهرمو خیلی دارم.با اینکه بچه آخر و کوچیکتر از همه ام و لوسه بابام بودم ولی مادرمم درک میکنم اصلا حوصله نداره ولی انگار خواهرم توقع داره مادرم تمامه کارای بابامو بکنه خوب نمیشه که
عزیزم حرفت قشنگ نبود زیاد
مادرا همیشه رو ب بچه کوچیکشون بیشتر محبت میکنن
ولی همه رو یه اندازه دوس دارن
بدتر اینکه رابطه داداشم با من خیلی بهتر از خواهرمه.از بچگی اینطور بود با اینکه داداشم ده سال از من بزرگتره ولی منو خیلی دوست داره و باهام خوبه ولی از خواهرم کینه داره یکم گاهی وقتا خواهرم تند حرف میزنه
عزیزم حرفت زیاد خوب نبود
حرفش لوس نبود؟من حتی اگه همچین حسی هم بود بروز نمیدادم
اون جای خالی باباتو حس کرده بود گریشم از دلتنگیه
