خوابش براش از هر چیزی مهم تره... وقتی خوابش بیاد دیگه خدا رو بنده نیست.... حاضره بدترین توهینا رو بکنه داد بزنه هر کاری کنه
این ادم الان که دوقلوی 4 ماهه داریم کوچکترین کمکی نمیکنه اگرم بکنه کلی منت میذاره.. عارش میاد کارای خونه یا بچه رو بکنه.. فقط دنبال کارای شخصی خودشه بیرون رفتنای خودش برا علایقش و...
ولی خدا نکنه ازش تو شب بیداریا کمک بخوام یا حتی تو روز... امزوز اومد چند دقیقه فقط گفتم بچه رو نگه دار برم حموم.. ( جالبه که خودش از بوی عرق من غر میزد... بعد یه کمک نمیکرد که همون حمومو برم...
کلی سر همین بحث و جدل داشتیم...
حتی به زبون خوشم فایده نداشته... همه مدلی امتحان کردم..
حسودیم میشه به اونایی که شوهر همدل و مهربون و دلسوز دارن
یک ساله بهم دست نزده محبت کلامی نداره عملی ام نداره.. همه اینارو گفتم ولش کن ولی حتی انصافم نداره میبینه هی میگم پلم درد میکنه بازم محل نمیذاره
