مهربون باشیم با هم...در حد یک توقف با ماشین واسه خانمی که با کالسکه از خیابون رد میشه...در حد یک لبخند زدن به بچه ای که مامانش دیر اومده دنبالش تو مدرسه...در حد دادن یک دستمال به خانمی که تو اتوبوس دنبال دستمال تو کیف اشه...مهربون باشیم در حد کوچک...ولی همین کوچک ها ایران رو زیبااا میکنه.
ازش خیلی گله دارم. میگم اگر تو خدای منی منی که شب رو دارم ذکر تو رو میگم سعی میکنم آدم نصبتاخوبی باشم پس کو انصاف. بچم مرد.ناراحتی اعصابم بهم هدیه دادی. الانم نابارور شدم حالا لامصب ناباروری به کنار حداقل به کسی میدادی که پول داشت می تونست درمان کن نه من بدبخت که براچندرقاز باید از صب برم حمالی. خسته شدم از نیش مردم از ترحم مردم از کنایه های مردم خسته شدم خسته میفهمی خستم. پس تو کجایی. همش سعی کردم آدم خوبی باشم کار خیر کنم خودت میگی بخوانید مرا تا استجابت کنم شما رو پس کو. الان نگاه میکنم هر کی ظالم بود سالم خوشبخت تره خودت دلت نمی سوزه چقدر بچه های مردم میبینم دلم میخواد برا یه لحظه هم شده بغلشون کنم آخرش یا نیش میزنن یا دل سوزی....... لطفا کسی فاز نصیحت نده من خودم طلبه ام.
ميشه يه روزی منم بی بی چکم مثبت شه. لطفا دوستان واس مادر شدنم صلوات بفرستين.ممنونم