نه عمم میاد کمکم
منم هیشکی کمکم نیست حتی شوهرم خودم همه کار میکنم
من دو تا بچه کوچک
همهههههههه کارا با خودمه
من بچه ی اولم رو خودم بودم و خودم بچه ی دومم که اومد شوهرم همه جور کمکی میکنه روزی صدبار هم میگه خیلی زحمت میکشی بچه رو نگه میداره مبخوابونه جارو میزنه ظرفا رو میشو لباسا رو پهن میکنه کشوها رو مرتب میکنه جای بچه رو عوض میکنه خلاصه خیلی کمک میکنه
خیلی دلسردم... عین دو تا همخونه ی دشمن طوری که مجبوریم با هم زندگی کنیم... دائم سر کارای خونه و خود بچه و خواب دعواست... البته که اون شبا هم میخوابه راحت تا صبح... هر وقتم دلش بخواد می ه سر کار
نه مهری محبتی نه رابطه ای نه نوازشی
. الان یکسال و نیم بیشتره که هیچی نداریم...
بچه هم از صبح بیداره تا شب نمیذاره جم بخورم... فقط گریه و بغل... حتی صبحانه نمیتونم بخورم... باید لگیرم تو بغل یه دستی نون و چایی بخورم
اگه بچه ی اولتونه 80 درصد طبیعیه مردا هیچی بلد نیستن ولی برای رابطه با این که میدونم خسته ای ولی خودت پیشنهاد بده
باید یه دستی چایی دم کنم بریزم نون بکنم... حتی امروز یه دستی سیب زمینی سرخ کردم... همش ميترسيدم روغن بپره به صورتش... ولی زمین هم نمیمونه.. تو کریر هم نمیمونه
هم پام درد میکنه هم سرم..
من پسرم 11 سالشه شیفت صبح هست یعنی تا بجنبم شده ساعت 12 میاد خونه به خدا انگار زندگیم رو دور خیلی تند هست اون روزی همه ی کارها رو ول کردم موهامو براشینگ کردم آرایش کردم لباس خواب حریر قرمز پوشیدم اومدم کنار شوعرم از هوشحالی چشماش برق زد بعد دیدیم در میزنن من فرار کردم حموم اونم درو باز کرد پسرم بود گفت جلسه داشتیم تعطیلمون کردن
مندوتا بچه دارم تمام کارهای خونه بیرون خونه خرید بردن دکتر مدرسه بردن کلاس تقویتی همه چیز با منه اصلا شوهرم نمیدونه چی به چیه
