با خانواده م سر مسائل اعتقادی مذهبی اختلاف دارم من نمیخام ادم متعصبی باشم دوس دارم با عقلم تصمیم بگیرم نه با اخساس و تعصبم بعدش با خانواده م که یکمی بحثم میشه عذاب وجدان میگیرم نارلحتشون کردم اصلا نمیخام باهاشون بحث کنم به خدا ولی خودشون باعث میشن هی میگن مگه ما چی برات کم گذاشتیم که یهو عوض شدی انگار که دیگه بهم افتخار نمبکنن من مایه ننگم مثلا
نمیخام از دستم نارلحت باشن ولی خودشدن هی میخان بحث کنن منو قانع کنن
چکاز کنم
بستگی به موضوع اختلافتون دارد
سلام
بحث اعقادی بد نیست ولی چطور بحث کردن مهمه ؟در چه اعتقادی با خانواده مشکل دارید ؟
منم همینطورم دقیقا هر چی بهشون توضیح میدم باز حرف خودشونو میزنن😑😑
دراصل یه جوان ک ب سن۱۸سالگی میرسه حق داره اول تحقیق کنه وبه دینی ک اعتقاد پیدا میکنه می پیونده اما این فقط انگار دراروپا اجرا میشه واسیایی ها باید وباید همون دینی ک پدرمادرش داشتن رو قبول داشته باشه
سعی کن با اخلاق خوبت بهشون بفهمونی که مذهب ربطی به اخلاقت نداره
اصلا بحث نکن ،فقط مهربون و خوش اخلاق باش
البته اعتقاد اخلاقی تو همه مذهبا تقریبا یکیه ، مشکل از مذهب نیست ،مشکل از تعصب بیجاست
خب اشتباهت همینه
توی مسائل مذهبی کمی تعصب گاهی قاطی میشه
بنابراین اونا نمیتونن یا نمیخوان تورو با اعتقادات جدیدت بپذیرن
بهتره بحثش نکنی و توقع نداشته باشی که صد در صد نظرات جدیدت رو بپذیرن
این چیزا هیچوقت حل نمیشه
خب بهشون حق بده تو جامعه ای ک هستین تا بوده و هست اینه ک فرزند هرخانواده باید راه دین و اعتقاد خانواده اشو ادامه بده حتی اگه خودشون بخوان بپذیرن بخاطر حرف مردم نمیخوان.
ولی توی کشور های دیگه فرزند به بلوغ میرسه حق داره راجب دینی ک داره تحقیق کنه اگه نتونست قبول کنه میتونه به دین دیگه ای بپیونده.
اگه یه سرچی تو گوگل بزنی خیلی ازمسیحی ها جوانان هستن ک به دین اسلام میپیوندن درصورتی ک خانواده اش مسیحی هستن
بخدا من اصلا نمیخام بحث بکنم چون ذره ای دلم نمیاد نارلحتشون بکنم
ولی پدزمادرا انتظار دارن مث قدیما که ما بچه بودیم قدرت فکر و اراده نداشتیم مثلا باهاشون راه بیفتیم تو هیییت مسجد روضه
خب نمیشه الان طرز فکرا تغییر کرده
