سلام بچه ها . من یه زنم . یه مادر . یه دلشکسته .
11 سال پیش با عشق و علاقه ازدواج کردیم . تمام شهر و دیار و خانواده رو هزاران کیلومتر انور تر گذاشتم و اومدم یه شهر دور و کوچیک که محل کار همسرم هست .
همه چی خوب بود تا ....
تا یه زن از خدا بی خبر که اتفاقا زن دوستمون بود خودشو انداخت تو زندگیمون😞
چه تیتر تاپیکت غم داره😞😟
وقتی اون خودشو انداخت توی زندگیتون اول باید شوهرتون اونو پرتش میکرد از زندگیتون بیرون
الهی عزیزم بعد چیشد😭😭😭
بد از اون ور همسرت پرتش نکرد بیرون؟
الهییییی😢چه مظلومانه بود تیترت😦☹️
از زنهای دوست شوهراتون بترسید واقعا بعضیاشون با اینکه هیچ پخی نیستن اما زندگیتون رو از هم میپاشونن
زن شوهر داره ،امان از ادماي خانه خراب كن
دقیقا مشکل اینجا بود که شوهرم بهش بها داد . جالب که شوهرم شد حلال مشکلات زناشویی اونا . در حالیکه وجود خودش عین مشکل بود تو خونه ما
خلاصه رابطش از راه دور بوده . اونا خیلی دور بودن . سالی 2 3 بار میدیدمشون . ولی زن جذابی بود. قبل از ما هم وآرد خیلی زندگیا شده بود. مهارت خاصی داشت . تمام خط قرمزها ی زندگیمون رو از بین برد. شوهرم تو روم واستاد. حرف شنیدم . تحقیر شدم . همش میگفت اون فقط دوست منه
کم کم ارتباط شون کم شد . من هیچوقت پیام های اونا رو نخوندم. دقیقا از همو زمان شوهرم گوشیشو عوض کرد و رمز گذاشت
از این زن ها متنفرم که آفت زندگی هستن خدا لعنتشون کنه
من هم اصلا سیاست نداشتم . داد میزدم. گریه میگردم .و....😢. بالاخره ارتباط ازون شکل هیجانی و عاطفیش خارج شد. و من یه سال بعدش باردار شدم. خوش حال بودم . همه چی داشت درست میشد . که فهمیدم جنینم در 4 ماهگی میل به اومدن به این دنیا رو نداره و رفت😢😢
