عزیزم هممون کمابیش اینجوری هستیم. خیلی وقتها نا امید میشیم یا حس میکنیم راهی نیست و باید ساخت. حداقل کاری که اینجور وقتها میشه انجام داد کتاب خوندن هست. باور کنید کتاب خوندن خیلی راه جلوی پای آدم میذاره، خوندنش هیچ ضرری نداره ولی نخوندنش قطعا ضرره. کتابهای خود شناسی و انگیزشی خیلی میتونن به راه افتادن موتور افراد کمک کنن
دقیقا یه بار یکی یه مثال جالبی برام زد. گفت وقتی تو هواپیما هستی و بچه ات هم کنارت هست و مشکل اضطراری پیش میاد و ماسک های اکسیژن رو رها میکنن. اول باید ماسک رو برای خودت بذاری نه بچه! گفت اغلب فکر میکنن اول باید به بچه برسن و ماسک اون رو بذارن ولی تو تا خودت شرایطت اوکی نباشه نمیتونی به دیگری کمک کنی! اول باید ماسک خودت رو بذاری بعد با سلامت و آرامش به بچه ات برسی و راحت نجاتش بدی!
زندگی هم دقیقا همینه. من اگه تو خودم پر از حسرت و عقده و کارهای نکرده باشم چجوری میتونم بچه خوبی تحویل جامعه بدم؟ من اگه محدود و بسته باشم چجوری میتونم به بچم از زندگی بهتر و بالا رفتن و پیشرفت بگم؟ من اول باید خودم رو بسازم و عالی کنم تا بتونم مادر و همسر بهتری برای خانوادم باشم
