از زایمان اولم ۷ سال میگذره فکر کردم اوضاع بهتره ولی انگار اشتباه کردم دلم گرفته دوست ندارم تو صورت شوهرم نگاه کنم فقط میگم خدا به دادم برس
یعنی چی نفهمیدم
مشكل رو نفهميدم
چرا عزیزم
چی شده
چرا چیشده
چرا؟؟بارداریی؟؟؟
بچه اولم که بدنیا اومد مادر شوهرم وخواهرشوهرام سه تان با من اومدن خونمون تا ۱۲ روز البته مامانمم بود . خیلی اذیت شدم خواهر شوهرام همه ازدواج کردن ۲تا بزرگا که دختراشون از من ۵ سال کوچکترند ولی ۳ یه پسر داره که اون موقع ۱۰ سالش بود نوزاده تازه دنیا اومده من مثل گوشت قربونی گل دست اینا جابجا میشد مدام لباس عوض میکردن از بچه سر همه زندگیه من میرفتن حرفم نمیشد بزنی شوهرمم داشت بال درمیاورد که بابا شده اینا دورشن اصلا فکر من بینوا نبود سر صدا شلوغی صبحونه نهار شام مامانمم مثل یه کلفت کار میکرد
الان دوباره از بس مامانم گفت یه بچه دیگه می خوای که باز باردار شدم اخه یکم رفت و اومدشون کم شده بود الان باز شروع کردن به بهانه دوست داشتن بچه میگن ما میایم اونجا بچه ات رو بزرگ کنیم
ب شوهرت بگو باهاشون حرف بزنه
به شوهرم میگم دیگه مثل قبل نیست گرونیه یه شام میدیم تمام شه میگه نه نمیشه زشته مامانم گفته من میام اونجا شبا میخوابم
به همه جا کار دارن ادمو هیچی حساب نمی کنند نه خودشون نه دختراشون همش دستور میدن جوری حرف میزنند انگار چه خبره دوهفته ایه دارم دیدونه میشم چکار کنم با اینا
یه کاری کن بچت ک به دنیا اومد با مامانت هماهنگ کن برو خونه مادرت یه مدتی به شوهرتم بگو مامانم میگه این دفه تو بیا پیش من من نمیتونم بیام
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز