ممنونم ازت دوست مهربونم... خوبه که امثال شماها هستین...یه وقتایی اینجا آدم میاد یه سوال بپرسه همه آون لحظه بچه هاشون و خودشون دور از جون شما و اون دوست که جواب دادن و رفتن همه اون لحظه همه چی تموممیشن خودشون و بچشون و انگار ما که سوال پرسیدیم بیماری داریم و آزمون فرار میکننن... من می مونم به خدا
حالا برای دلگرمی حتی نمیپرسن چیزی شده و چرا..
من خودم که اصلا اینطور نیستم و تا جایی که بتونم همراهی میکنم ولی واقعا یه وقتایی دلگیر میشم