به نظرتون خانم های خانه دار بچه های بهتری تربیت میکنن یا شاغل؟

نمیشه جمع بست تو هر دو مورد هم بچه های خوب یا بد تربیت شده دیدم 

مادر و پدری که به همدیگه احترام می گذارن و همو دوست دارن و آگاه و با درک هستن تو هر لباس و شرایطی می تونن بچه خوب تربیت کنن

هرکدوم که مهارت فرزندپروری رو بهتر یاد گرفته باشه مطالعه کرده باشه و تنبل و تن پرور و راحت طلب و کم سواد( به معنای حقیقی کلمه ) نباشه و کیفیت حصورش با کودکش بالا باشه و خودش مشکلات روحی مثل افسردگی یا پرخاشگری نداشته باشه و از نظر جسمی هم کمبود ویتامین یا اهن نداشته باشه تعادل رو خوب بشناسه و مرزشو همیشه رعایت کنه بدونه بچه صندوق پس انداز سالمندی و سرگرمی جوونی  خودش نیست بلکه سرخط یک نسل جدیده وباید از لحاظ روحی و جسمس تمیز وسرشار از عشق و شور زندگی و نور باشه 

 برای مادر و پدر کافی بودن باید از جون مایه گذاشت و با عشق مجسمه سازی روحی کرد با خمیرمایه دورنی  بچه 

  .تقریبا هیچ ربطی به خانه داری و واشتغال نداره 

خانومی که خودش اخلاق خوب و اگاهی لازم و حیا و عفات داشته باشه و پدری که اگاه و با اخلاق باشه

عزیزم الان ۹۰درصدمادراکم کمش لیسانس رودارن ولی بخاطزنبودکارخونه نشینن 

اگر تربیت درست بود الان بعضی دهه ها انقدر وضع نامناسب رفتاری پوششی تو خیابون نداشتن چه مرد چه زن 

کاملا بی اصالت

مخالفم چون خودم و خیلیای دیگه درس خوندیم دانشگاه محیطی نیست که پرورش پیداکنیم صرفا مدرک گرایی و مد گرایی  

اون دانشگاه اونطرف که با درس خوندن فکرت بازمیشه

عزیزم بنظر من به شاغل یا خانه دار بودن نیست به اینه که چقدر توی این کار مهارت داشته باشی ودر واقعذبنظرم به خود خانواده برکیگردههم شاغل میشناسم یه بچه تربیت کرده که هیچکس حاضر نیست ده دقیقه تحمل کنههم مورد خانه دار میشناسمبودن زن عموی همسرم  بنده خدا مدرک دانشگاهی نداره  اما واقعا  یه ز ن نمونه هستش 

باهات خیلی موافقم من ی خاله دارم ک شوهرش خیلی کاری نبودکلاخوش گذرون بوداون وقتاهمه خالموسرزنش میکردن ک چرااینقدهوای شوهرشوداره اجاره بی اخترامی بشوهرشوب اخدی نمیداد بلهاش خیلی ساخت وضعشون خوب نبود

ولی بعدمثلاچتدین سال ک الان دخترش ۳۰سالش شده 

اینقدبچه هاش بااادب احترام ودرعین حال باحالن اینقدزندگی خوبی داره ک حدنداره

 کی بهتر تربیت میکنه که مسلما به روش تربیتی شون برمیگرده

ولی بچه های خانم های شاغل اصولا مستقل تر بار میان. خانم های خانه دار کمی وابسته بار میارن بچه رو گاها بابت دلسوزی مادرانه که خب در نهایت به نفع بچه نیست.

خانم های شاغل هم عموما بابت ارتباط بیشتری که دارن بابت کارشون و برخورد با سایرین دستشون باز تره تو انتخاب روش تربیتی و کمتر طبق صلاحدید خودشون پیش میرن یه جورایی از تجربیات سایرین هم با اطلاع میشن چون تو جامعه حضور دارن ولی خانه دار ها معمولا طبق عقل خودشون خوب و بد رو یاد بچه میدن و کنترل میکنن که خب پیش میاد که فرضا ناخواسته هم به بچه آسیب شخصیتی وارد کنن مسلما نظرات و تصمیمات گروه موفق تر از فردی هست چون جوانب بیشتری در نظر گرفته میشه.

و نکته اخر اینکه بچه ای که مادر شاغل داره روز و شب به جا هست و سر ساعت  میخوابن. ولی معمولا خانه دارها میذارن به عهده بچه هر موقع خواست بخوابه گاها میبینی بچه یک شب دلش بازی میخواد که خب باتوجه به ترشح هورمون رشد طی شب بهتره 9 خواب باشه.

به شاغل یا خونه‌دار بودن زن ربط نداره

من کسی رو میشناسم که خانه دار و بچه های سر به راهی داره اما ازبس این بچه ها رو تحقیر کرده  پسر 24 سالش بدون اجازه اون جم نمیخوره و پسر 28 سالش که ازدواج کرده مطیعشه  ازبس اونارو کوچیک کرده و سلطنت کرده روشون 

خانوم پوشش خیایبان آدمها ربطی به اصالت نداره.اون ذهن و فکر آدمهاست که باید با اصالت باشه.یکی از این اصالت ها هم دخالت نکردن توی امور جاری و شخصی افراد دیگه مثل همین پوشش هست

به نظرم تربیت بچه ی کار تمام وقته که هم پدرو هم مادر باید باهم انجامش بدن، واسه همچین کار تمام وقتی هم نیاز به ارامش روانی و آگاهی هست حالا باید دید ی مادر چطور میتونه اینارو بدست بیاره.با شاغل بودن یا خانه دار بودن؟