این حرف هایی که میگم از زبونه جاریمه.
من طبقه بالای مادرشوهرم زندگی میکنم. تا بین منو شوهرم بحثی میشه بدو بدو میاد بالا.همیشه از پسرش دفاع میکنه. همه کارهای خونه با منه. حتی نون خریدن. تنها کاری که شوهرم انجام میده اینه که میره سر کارش. از موقعی که میاد فقط شروع میکنه به دستور دادن
چای بیار نون بیار میوه بیار .آخرشم میره به مامانش میگه این زن برام کم میذاره.مادرشوهرمم میاد بالا میگه چرا بهه پسرم رسیدگی نمیکنی
چه مادرشوهر فضولی
من حتی شاغل هستم البته درآمدم خیلی کمه. من تو این شهر غریبم. اصلا خرجمو نمیده. و من خودم مجبورم تموم احتیاجاتمو مثل کفش و مانتو و هر چیزی که لازم دارمو تامین کنم
بگو دلم نمیخواد وای ای خدا انشالله از اونجا دل بکن برید
سر کادوی عروسی تو تالار یه سرویس بهمون نشون دادن .فرداش گفتم کو سرویشم شورم گفت امانت بود رفتیم دادیم.حتی نشون هم ازم گرفتن
شوهرم اصلا قدر کارهامو نمیدونه و همش منتظر اینه که کوچکترین خطایی از من ببینه بره پایینه دادو بیداد راه بندازه و مامانشو بفرسته بالا. دیگه خسته شدم .موندم چیکار کنم.چندین بار خواستم جدا شم اما یا اومده به پام افتاده که منو ببخش یا اینکه من از ادامه ماجرای طلاق ترسیدم و نخواستم ادامه بدم
