حالا مشکل اینه تو شهر دور ۱۲ساعت با خانواده ها فاصله داریم و هیییبچ کسی نیس زمان زایمان کمک کنه.اگه مامانم بود می‌توانستم بدون کمک شوهرم بزرگ کنم بچه رو .امام الان تقریبا خیلی کارم سخت میشه مخصوصا مرخصی زایمان هم محدوده
امروز خواستم دکتر برم برا مراقبت ها و آزمایش های قبل بارداری.با چه ذوقی بیدار شدم و تو راه همش صلوات و دعا کردم که خدا کمک کنه.شب راضی ش کرده بودم.صب گفت بیا با هم بریم اول کار منو انجام بدیم بعد دکتر.از قصد تا ۱لفتش داد دکتر تعطیل کرد مطب رو.منم فشارم افتاد اومد گفت اصلا نمیخاد فعلا
اول این بگم خدات بزرگه۲زن عموم موقعی میخواست بره تهران باعمو ناخواسته حامله شدازقبل پسری داشت .مادر زن عمو چون زن عمو رفت تهران باهاش قهر کرد.موقع زایمان نرفت الان دوسالش شده مامان زن عمو بچه شو ندیده.زن عمو شاغله بعد ازمرخصی زایمان براش پرستار گرفته .پرستار میاد خونه شون.عمم کارمنده.
چقد خوب آفرین باز فکرشو کرده.نه من مامانم دختراش زیادن الان همزمان از خاهرم که زایمان کرده مراقبت میکنه .اون خاهرم هم تو راهه بچه ش یکی هم در دست اقدام.خودش میگه میام ولی می دونم بابام تحمل دوری مامانمو نداره غر غر میکنه
تا راضی نشده بچه نیار...
مخصوصا اینکه ازت انتظار داره همیشه سرحال و مرتب باشی...
کاش شوهر منم مث تو بود
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
3 ثانیه پیش
3 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
