حوت ( ماهى ) چگونه به آسمان آمد؟
صورت فلكى حوت هيچ ستاره ى پر نورى ندارد، به نحوى كه بسيارى از ساكنان شهرهاى بزرگ هيچ گاه اين صورت فلكى را مشاهده نمى كنند. بابِليان باستان ستارگان اين صورت فلكى را به صورت مادر و پسرى نشان مى دادند، كه خود را به شكل ماهى در آورده اند.
يونانيان نيز داستان كاملاً مشابهى در اين مورد دارند.
( آفروديت ) Aphrodit ( روميان به او ونوس Venusمى گويند) الاهه ى عشق و پسرش ( اِروس ) Eros تحت تعقيب مردى به نام ( تيتونوس ) Tithonus بودند، كه سرنوشت عجيبى داشت: او هرچند كه فنا ناپذير بود ولى مانند انسان هاى معمولى پير مى شد. 
تيتونوس، (كه روميان او را به صورت غول نفرت آورى تجسّم مى كردند) ، در پى آفروديت و پسر كوچكش بود.
پيش از آن كه تيتونوس بتواند به آنها برسد، مادر و پسر به دريا پريدند و خود را به شكل دو ماهى در آوردند. پس از آن اين ماهى ها از سوى خدايان به آسمان انتقال يافتند و به وسيله ى نوار پهنى با يكديگر مرتبط شدند. اين طريقه ى ارتباطى به عنوان نمود و نشانى از عشق مادرى به شمار مى آيد.
صورت فلكى حوت براى مسيحيان پيشين نيز اهميّت ويژه اى داشت. دوران مسيحيت ٢٠٠٠ سال قبل آغاز گرديد، يعنى زمانى كه نقطه ى اعتدال بهارى از برج حَمَل به برج حوت انتقال يافت.
عيسى مسيح (ع) ، (صيّاد قلب انسانها) در دوران ابتدايى مسيحيّت با اين صورت فلكى ارتباط داده مى شد.
منبع:
