دوستان اول یه پیش زمینه از خودم بگم، وضع مالی پدرم خوب بود ولی ما 4 تا خواهر و برادریم که همش تو فاز درس بودیم و منم زیبایی اولویتم نبود به غیر از سن بلوغ تو بقیه دوران زندگیم خیلی به فکر عمل بینی نبودم، لیسانس که قبول شدم تو دانشگاه خیلی بهم توجه میشد از طرف جنس مخالف واسه همین احساس نمی کردم باید زیبا تر باشم، از نظر قیافه هم باید بگم که زیبا نیستم خیلی و فکر میکنم جذاب باشم چون معمولا آقایان به طرفم جذب میشن ولی خانوما معمولا از بینیم ایراد میگیرند حتی پشت سرم هم شنیدم میگن یارو با این دماغش چقدر خاطرخواه داره، بینیم گوشتی و سر بالاست ولی بزرگه(عکس نمی زارم) دوران فوق لیسانس هم باز موردای خوبی بهم پیشنهاد میدادن
چون وضع مالی خوبی داشتیم همیشه خوش لباس بودم و هستم لاغرم و قدم 174 هست
26 سالگی ازدواج کردم همسرم هم خوش قیافه قد بلند و چهار شانه است
الان 34 سالم هست و دو ساله بچه دار شدم و سه ساله که کار نمی کنم خونه نشین شدم، مشکلم از بعد از بچه دار شدن شروع شد چون الان دیگه خودمم از قیافم بدم میاد، بعضیا بهم میگن تو که وضع مالیمالی خوبه چرا دماغتون عمل نمیکنی( درآمد شوهرم خوبه) ولی مشکل اینه که نم دونم تصمیم به عمل الان فکر خوبیه یا تحت تاثیر افسردگی زایمانه، و بعدا پشیمون میشم
شما جای من بودید عمل میگردید روحیتون عوض بشه، یا خودتونو سرگرم میکردید که بهش فکر نکنید
