از چاله بیرون میزدم تا چاه ...
راهِ فرار از خویشتن باشد
ای تف به هرچه دل ...
همان بهتر
آدم فقط چشم و دهن باشد
دوش در حلقه ی ما صحبت گیسوی تو بود
تا دل شب سخن از سلسله ی موی تو بود
دین و دل به یک دیدن، باختیم و خرسندیم
در قمار عشق ای دل، کی بود پشیمانی
دوستی با هرکه کردم خصم مادرزاد شد
اشیان هرجا نمودم لانه ی صیاد شد
دلا تا کی در این زندان فریب این و آن بینی
یکی زین چاه ظلمانی برون شو تا جهان بینی
در دلم اهن تف دیده ی بسیاری هست
وای از آن روز که بخواهم دهنی وا کنم
یارب آن نوگل خندان که سپردی به منش
میسپارم به تو از چشم حسود چمنش
نیست مـرا جـز تو گُـلـم
حضـرت آرامی دگـر ♥️
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز
