عزیزم شعر درسته که از ادیب الممالک فراهانی
کتاب دهم
ای خزیده در این سرای کهن
وی دمیده چو گل درون چمن
نکته ای گویمــت که گر شنوی
شاد مانی به جان و زنده به تن
آدمی را چو هفـــت مهــــر به دل
نبــــــود کم شمار از اهریمن
مــهر ناموس و زندگـــانی و دین
عزت و خاندان و مال و وطن