ساعت خوابش مثلا اگه ساعت ۱۰ شب باشه. شما ساعت ۹ ببرش تو اتاق. و تاریکش کن. اول براش قصه بگو. یکم باهاش حرف بزن. بعد بگو خوابم میاد. خودتو بزن به خواب. مطمئنا اون اولا نمیخوابه و گریه هم میکنه. اما به مرور زمان براش عادت میشه. اگه بین خوابش بیدارشد و گریه کرد. اگه شیر میخوره.فقط بهش صیر بده و حرفی نزن. خودت هم باید صبور باشی عزیزم. ولی حتما ببرش تو یه اتاقی که تاریکه و آرومه. حتی اگه شده تا زمانی که عادت کنه جایی نرید و شب نمونید
تنها زمانى “صبور”خواهى شد،که “صبر”را یک”قدرت”بدانی نه یک “ضعف”…آنچه “ویران مان” مى کند“روزگار” نیست !حوصله ی “کوچک”براى “آرزوهاى بزرگ” ماست …........................................................................دو چیز شخصیت ات را تعین می کند :صبر وقتی چیزی نداری رفتارت وقتی همه چیز داری !