سلام اميدوارم هميشه شاد باشين،راستش بعد نوشتن اتفاقاي زندگيم تو اينجا ،خيلي راحت شدم و احساس سبكي كردم.انگار غم دلم كم شد.ولي همچنان غمگينم.اول تشكر كنم از دوستاي خوبم ك اتفاقاي زندگيم رو خوندن و منو قضاوت نكردن و باهام همدرديكردن.الانم ازتون عاجزانه ميخوام قضاوتم نكنيد چون خودم ب اندازه كافي ناراحتم .ممنون ميشم مراعات حالم رو كنيد.نظر بدين ولي قضاوت نكنيد
☺️
چرا ۲ نفر
راستش بعد اون حاملگي بي موقع و ابروريزي ك شد و رفتن مون ب شهر ديگ،با كمك پدرشوهرم خونه رهن كرديم تا چن مدت ك تو شوك بوديم اخه همه چي ي دفعه و ناگهاني تغيير كرد.بعدچندماه من همش حسرت اينك لباس عروس نپوشيدم ب دلم مونده بود و غصه ميخوردم
خببببب
و افسردگي گرفته بودم هم بخاطر سقط و هم مسائلي ك پيش اومد.تا اينك ب پيشنهاد شوهرم رفتيم مزون عروس و ي لباس عروس گرفتيم و رفتيم اتليه نوبت زديم و وقت ارايشگاه هم گرفتيم هم من و هم شوهرم.چون ميخواستيم عروس و داماد بشيم.(اينم بگم چون شرايط مالي زياد خوب نبود من خيلي هواي شوهرم رو داشتم خيلي مراعات كردم ك زياد اذيت نشه ولي در حد خودمون كارايي ك كرديم خوب بود)
عزیزم من داستان زندگیت خوندم. بخاطر سختیایی که کشیدی ناراحت شدم ولی خوشحالم که به عشقت رسیدی و خوشحالم که همسرت جواب سختیاتو با کم لطفی نداد
فقط اين وسط چندتا مشكل بود اينك ب عكاس و همسايه ها و اونايي ك ي جورايي از جشن عروسي خبر دار ميشدن بايد چي ميگفتيم(اخه مثلا مزون لباس عروس و ارايشگاه و اتليه ازمون ميپرسيدن مراسمتون كجاست و مهمونا چطورن و چن نفرن و ...)
هستين؟
خب میگفتین سالگرد عروسیمونه مهمونی نداریم
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز
