اون موقع ك بچه بوديم
هر سال سيزده بدر همه فاميل همه هاااا
از تهران خاله هام ميومدن
دور هم جمع ميشديم ميرفتيم يه خونه باغي بود بالاي كوه
خونهه كوچيك بود ولي باغش خيلي بزرگ بود تهش معلوم نبود
چقدر قشنگ بود پر درخت پرتغال بود
يادمه بيشتر موقع هام هوا باروني و مه گرفته بود
ناهار ميخورديم بازي ميكرديم
عكس ميگرفتيم
غروبم برميگشتيم
الان نه فاميلي مونده نه باغي
منم الان سر كارم
بدون هيچ اميد و انگيزه و شادي و حس و حالي
چرا هرچي ميگذره همه چي بدتر ميشه اين بود اينده اي ك منتظرش بوديم 😔
سرکار چرا
کجا کار میکنی مگه
دقیقا پارسال با مادرم رفتم سیزده بدر امروز تازه از سر مزارش اومدم خونه
الان بچه های ما هم انتظار دارن ببریمشون تفریح تا بازی کنن و بچگی کنن
اما همه از دم افسرده هستیم
ما اتقدر زیاد بودیم عموم یه گوسفند میاورد همونجا میکشتن پوست میکندن کباب میکردن . یه آتیش درست میکردیم اندازه یه اتاق بزرگ تو باغ صدای ضبط ماشینا رو زیاد میکردیم دور اتیش میرقصیدیم
دقیقا منم خاطرات سیزده بدر با شوهرم داره دیوونه ام میکنه الآنم دقیقا اومدیم همونجا که دوسه سال قبل با شوهرم بودیم....خاطراتش داره منو میکشه اونوقت اون منو خیلی راحت فراموش کرد....ای خدا چه دنیاییه ....کاش آلزایمر میگرفتم و ای روزارو نمیدیدم از مرگ بدتره ب خدا
