قورمه سبزی در گذر زمان
شاید اگر در بین تمام غذاهایی که امروز بر سر سفره های ما می نشینند بگردید، کمترغذایی را پیدا کنید که در طول تاریخ به شکلی دست نخورده و بدون تغییرات عمده سینه به سینه به امروز رسیده باشد. بله قورمه سبزی از همان ابتدا اصالتش را حفظ کرده تا جایی که این روزها با همان طعم و شکل معروفش به هم تبدیل شده است. اما اگر بخواهیم از تاریخچه این غذای لذیذ بگوییم، باید بدانید که این خورش صدها سال پیش در بین عشایر با شکل و شمایلی شبیه خورش امروزی تهیه و طبخ میشد. عشایری که به دامپروری مشغول بودند با ذبح کردن گوسفندان و خرد کردن گوشت شان، آنها را با چربی های خود دام و از نوع حیوانی تفت میدادند و در کوزه هایی از جنس پوست می ریختند و در جایی خنک از آن نگهداری می کردند. سپس عشایر بختیاری و حتی آذربایجان گوشت های قورمهای را با گونهای سبزی، تره کوهی و پیاز فراوان مخلوط و با اضافه کردن گرد غوره یا لیمو به آن غذا تهیه می کردند. قدیمترها از سیب زمینی هم درون خورش قورمه سبزی استفاده می کردند تا در کنار پیاز، گرد لیمو و سبزی، چربی گوشت این خورش را متعادل کنند.
خورش با چند لهجه
این غذا هم مانند گویش و فرهنگ های متفاوت شهرهای ما به شکلهای مختلفی پخته و آماده می شود. شمالی ها قورمه سبزی را بدون شنبلیله و با لوبیا چیتی می پزند وجنوبیها سبزی ان را به گشنیز فراوانش می دانند و هنگام طبخ از رب گوجه فرنگی در آن استفاده می کنند. آذری ها سبزی این خورش را سرخ نمی کنند و از لوبیای چشم بلبلی لذت می برند و تهرانی ها عاشق لوبیای قرمز در این خورش همراه با طعم تند و ترش آن هستند. این همه تغییرات در نوع استفاده از سبزی و حبوبات برای قورمه سبزی با وجود این همه ذائقه، تعجب برانگیز نیست تا جایی که خیلی ها از خیر استفاده از گوشت قرمز هم در این خورش می گذارند و به جای آن از گوشت مرغ یا شترمرغ استفاده می کنند. یا خیلی ها طعم لذیذ قورمه سبزی را به خاطر چربی های حیوانی درون آن دوست دارند و عدهای دیگر به جای همه اینها ترجیح می دهند از روغن های گیاهی مانند زیتون و ذرت در طبخ ان استفاده کنند.
😋😋😋😋😋
