میدونی چی میشه که آدما به جایی میرسن که فقط حاضرن به شونه های خودشون تکیه کنن،تنهایی رو بغل بگیرن و بترسن از هرکسی که این کنج امن و ازشون بگیره.میدونی چی میشه که آدما از هر دست و نگاهی طولانی دور میشن فرار میکنن،وقتی که با تموم وجودشون چیزی رو احساس کرده باشن،فرقی نمیکنه اون احساس،ازدست دادن یه عشق باشه یا یه ترسِ بزرگ و طولانی،وقتی که باور کرده باشن هیچکس به اندازه ی شونه های تنهایی،رفیق نیست. . .
#حاتمه_ابراهیم_زاده
