من بخاطر روحیه حساسی که دارم از بچگی وسواس فکری دارم یعنی میتونم بهت بگم شاید از ۶_۷ سالگی
فکرایی مثل اینکه مثلا اگه پامو روی لبه فرش بذارم بدبخت میشم یا اگه یک جمله رو توی ذهنم چندبار تکرار نکنم خدایی نکرده خانوادمو از دست میدم و اینجور چرت و پرتا که بعضی وقتا به شکل تیک عصبی هم در میومد
قبلا بیشتر بود ولی الان کمتره چون انقدر بزرگ شدم و به این درک رسیدم که بفهمم اینا چرت و پرته
الان دیگه وقتی با همچین فکرایی رو به رو میشم با خودم میگم منکه اینهمه تا تونستم به خلق خدا محبت کردم و کلا توی زندگیم کارای خوب انجام دادم مگه میشه که بخاطر اینکه قدمام روی لبه فرش بیفته بدبخت بشم؟!!!!
معلومه که مسخره ست
اینجوری باهاش کنار میام د آروم میشم