چه وضعیت وحشتناکی. سر کسی نیاد. من- اگه انتخاب داشته باشم- اونو که بزرگ کردم نگه میدارم ولی جگرم برای اون یکی میسوزه
من اصلا به بچه کسی حسی ندارم پس ترجیح میدم بچه خودمو بیارم الان مادره ۲تا بچم جونمو برای بچه هام میدم اما بچه دیگران نه متاسفانه پس میرم بچه خودمو بر میدارم اینیم که بزرگ کردم میدم سره صاحبش 🤗
پسرم 6 سالشه و بیش فعاله پدرم رو در اورده میرم پسش میدم و بچه خودم رو میگیرم چون فکر کنم این بچه من نیست
یه دخمل دوماهه هم دارم اونو نمیدم و نگهش میدارم
دقیقا یاد اون دو موردی افتادم که اومده بودن ماه عسل .اولی بچه ها کوچیک بودن به نظرم بهترین کار رو کردن این که هر بچه ای همونجا که بود مونده بود ولی ارتباط خیلی تنگاتنگی با هم داشتن حتی یادمه گفتن یه مدت هم با هم توی یه اپارتمان زندگی کردن بعد بچه ها رو اروم اروم جا به جا کردن ولی هنوز همه با همن . دومی بجه ها بزرگتر بودن گفتن الان واقعیتو میدونن و با هم در ارتباطن ولی هر کس همونجا که بوده مونده تا بعد بچه ها خودشون هم بزرگتر بشن بتونن تصمیم بگیرن این اتفاقا خیلی نادر هست ولی وقتی بیفته واقعا رنگ زندگی اون خانواده عوض میشه
اونروز که من زایمان کردم هییییچکس تو بخش طبیعی زایمان نکرد 😂😂 تا موقع ترخیصم 😊 تازه وقتی دنیا اومد زود دادن بغلم . امکان عوض شدنش نبود . اگر نه قبل زایمان همیشه ترس عوض شدنشو داشتم 😐
البته تو ماه عسل یه خانواده دیگه هم بودن که بچه هاشون ۱۰ ساله بودن و تازه همدیگه و پیدا کرده بودن. پسر هم بودن
هر دوشو میدم ببرن
نمیدمش ب هیچ عنوان اونی که بزرگ کردم و پس نمیدم☹☹☹☹
به نظرم بچه خودمو پس میگیرم اونیم که بزرگ کردم بعضی روزا میارم پیش خودم
خیلی شرایط سختیه حتی دوست ندارم بهش فکر کنم ولی شاید اونی که بزرگش کردمو نگه دارم
ولی اونو به دنیا اوردم نه ماه تو شکمم بوده
نمیدونم اه
فقط استارتر بگو چجوری این سوال به ذهنت زد همین 😑
