بچه ام ۱۶ ماهشه ، عاشق ورزش ام...،رفتار مادرشوهرم خوبه اما عموهاش نه مثلا به بچه اخم میکنند یا دعوا میکنند گاهی یا میگیرنش و ولش نمیکنند البته بچه ام لوس نیست و گریه نمیکنه، ولی عصبی میشه ، تازه جلوی خودم اینجوری ان معلوم نیستن پشت سرم چ جوری ان،
میگم همه چیزمو ول کنم و خواسته ها و ارزوهامو ، فقط تک تک لحظه هامو مراقب بچه م باشم ب هیچ عنوان تنهاش نزارم
تایمی بزارش که عموهاش خونه نباشن
شما که گفتین چندساله پیاپی ورزش میکنین خودشم توعکس خوب بودین😑😐🤨🤔
نه.
تنها نذار بچه رو، هیشکی دلسوز تر از مادر نیست برای بچه
توروخداتنهاش نذار،من بچه ام سه ماه ونیمشه جرات نمیکنم پیشه کسی بذارم،هیچ کس به اندازه مادرمواظب ودلسوز بچه نیست
میتونی وقتی بچت بزرگ تر شد بری بهتره
من از شغلم بخاطر پسرم گذشتم شغلی که شش سال براش درس خوندم ،درامد داشتم اعتبار اجتماعی....بنظرم باشگاه زیاد مهم نیس،چند وقت دیگه بزرگتر شد بذارمهد یا پیش مادر خودت،مطمئن باش پشیمون میشی چیزایی پیش میاد که فکرش هم.نمی کردی باحتمال قوی
فکر میکنم افسردگی بگیرم چون خیلی ورزشو دوست دارم 😢
اینکه بچه رو بسپاری به کسی و بری ساعتی باشگاه یا هر تفریحی که دوست داری کاری جالب ومفیده به همه مادرها هم توصیه میشه
اما اینکه اون شخص ومکانی که میخوای بچه رو بسپاری کوچکترین شک و شبهه ای بهش وارد هست اصلا جالب نیست باید بچه رو در امن ترین شرایط فیزیکی و روحی ترک کنی نه با دلهره و نگرانی
تاحالا ورزش کردن با نی نی رو امتحان کردی؟ تو یوتیوب کلی فیلم هست...حرکاتو ورزشایی که با بچه انجام میدن...خیلی جالبه آدم میبینه دلش میخواد بچه دار شه.
بالاخره تایم کلاس عوض میشه یا یه کلاسی میتونی پیدا کنی که بری...اما تا وقتی که خونه ای میتونی این طوری ورزش کنی دائم.
