ببین من فقط ۱۶ سالمه. هیچ کاری از دستم بر نمیاد انجام بدم. یکی از دوستام که وضعش خیلی خوبه همه ی همکلاسیارو دعوت کرد تولدش. ولی من حتی نمیتونم یه لباس مجلسی بخرم. تو کل این ۱۶ سالی که عمر کردم تاحالا لباس مجلسی نداشتم. ولی میدون چی از همه بدتره؟ اینکه هر روز به خاطرش گریه میکنم... چرا واقعا؟ ما همانیم ولی اون راحت میره هر چیزی که بخواد میخره اما من برای یه پیتزا که میخرم عذاب وجدان میگیرم.