کسی رمان کوری رو خونده ؟؟ میشه بگید جریانش چیه

در مورد یک کوری سفید که توی شهر رواج پیدا می کنه و فقط یک نفر مبتلا نمیشه

البته این داستان کلیشه ولی مفاهیم مطرح شده توش بسیار عمیق و دردناکه و جنبه استعاری داره

واقعا ارزش خوندن داره. توش یه کم توصیفات ریز و به ظاهر ناجور داره ولی در مجموع موضوعی داره که قابل تامله

ی شهر دچار کوری میشن و راوی فقط می بینه. کسانی ک اول کور میشن وارد ی مرکز درمانی میشن بعنوان قرنطینه شدن چون همه بترتیب کور میشدن تصور این بود ک مسریه. بعد از اتفاقاتی ک تو مرکز قرنطینه میفته صحبت میکنه و اینکه چجوری نیازهای اولیه برای انسان بودن رو نمیتونن برآورده کنند و درواقع زندگی شون در معرض ورطه حیوانیت قرار میگیره. رمان قشنگیه

آخرش همه بیناییشون رو به دست میارن

آخه اصلا خط اصلی داستان مهم نیست.

خارق العادست و پر از فلسفه ی ناب 

در عمق به ما ضرورت دید بینا رو متذکر میشه نه تنها دیدن خالی و بدون اندیشه 

جمله ای از بخش های انتهایی کتاب که حقیقتا ما انسانهای بدون تفکر رو توصیف میکنه : 

"من فکر می‌کنم ما کور نشده‌ایم، ما کور هستیم

کور اما بینا، کورهایی که می‌توانند ببینند، اما نمی‌بینند"

آخر زمان همه شهر بینا میشن ولی انقدر دردناک وضعیت ک این موضوع اصلا مهم نیست بیشتر به اینکه چه اتفاقاتی باعث ایجاد اون فضا شده آدم درگیر میشه 

به نظرم به هیچ وجه ارزش خواندن و وقت گذاشتن ندارد. کوری یه پیام دارد که به اسفناک ترین شکل ممکن آن را بیان میکند. نویسنده و مترجم محترم بایستی به حال خواننده و در نهایت تاثیر اثر بر بروی افکار خواننده حتی حین خواندن اثر احترام بگذارد که به شدیدترین شکل ممکن در این اثر به حال خواننده و افکار او حمله میشود بطوریکه از پیام اصلی دور میشود . واقعا از خواندن و وقت گذاشتن پشیمان میشوید.

به نظر من رمان عالی هست.کسی که کتابخون هست باید بتونه توصیفات چندش و ذکر جزییات بعضی صحنه ها رو هضم کنه .قرار نیست که همه کتابها گل و بلبل باشند . این کتاب به صورت واضح میگه وقتی کور شویم چه بر سر بهداشت و روابط بین فردی و غیره اتفاق می افته، البته این حواشی داستان هست و اصل داستان و درونمایه آن چیز دیگریست.ان هم کوری چشم باطن یا عقل هست نه کوری چشم سر معمولی.استعاره هست کل داستان