همه همینجورین الان
من صبح تا ساعت دو که شوهرم بیاد تنهایی تنهام تا چهار که دوباره میره و ده میاد.ولی ناراحتی نداره به نظرم خیلی خوبه حال میکنم با تنهایی. برو توی نت بچرخ تلویزیون ببین آشپزی کار خونه، خواب، بدون اینکه کسی مزاحمت بشه
با خانواده شوهر که اصلا قاطی نمیشن خیلی محترمانه رابطه رو کم کردم. اولا ناراحت میشدن ولی الان عادت کردن فقط وقت ایی که دعوت کنن میرم و تا دعوت نکنم نمیان.با اینکه با خواهرشوهرم یه کوچه فاصله داریم و با جرایم دیوار به دیواریم
پس چی ولله من تو هر مجلس میشم کلی حرف می زنم پیر و جوونم نداره تو جایی که عریبم فقط تو ۲۰ دقیقه هم صحبت پیدا می کنم و کلی حرف می زنم تیپشونم مهم نیست مانتوی و چادری باحجاب و بی حجاب هم نداره با همه گرم می گیرم
دوستان از همه تون ممنونم .حرفاتون خیلی باعث دلگرمیم شد.اینجا جای خوبی برا درد دل کردن
منم گاهی احساس تنهایی میکنم با اینکه آدم خیلی اهل رابطه ای هستم و دوست دارم با همه نشست و برخواست کنم اما از اونجایی که منم اهل حرفای خاله زنکی نیستم و جو دادن به فضا و حرفای الکی تو جمع اغلبم ساکتم. گدایی همصحبتی با کسی رو هم نمیکنم. با غریبه ها مثلا سرکار کم کم آشنایی رو شروع میکنم و وارد حریم خصوصشون نمیشم بعد میبینم اگر خودشون تمایل داشتن به ادامه و سرحرفو باز کردن که هیچ وگرنه منم ادامه نمیدم.
نکنه جاری من هستی؟؟؟ منم خیلی دوست دارم با جاریام اینطوری باشم اما یکیشون اصلا اهل رفت و آمد نیست. مثلا من 10 سال مدام روز تولدشو بهش تبریک میگفتم حتی سال های اول خونشون میرفتم و کادو میبردم اما دیدم نخیر اصلا به روی خودشم نمیاره. منم محلش نمیدم. فقط اگر برا مثلا تولدی عیدی دعوت رسمی کنه میرم اونم فقط در حد سلام و احوالپرسی
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز
