با اینکه رشته و دانشگاهمو دوس دارم...
بعد از یک سال و خورده ای خونه نشستن، یهو وارد جایی شدم که دختر و پسر غریبه هستن و باید نصف روزمو باهاشون بگذرونم.
از مشکلات مسیر و برنامهی داغونی که چیدن هم نگم براتون...
بهم دلداری بدین... این حس و حال طبیعیه؟ چرا من انقدر درگیرم؟؟
منم بعد دوماه سرکار رفتن مث سگ پشیمونم میگم ای کاش نرم از بس بی خوابمو ..
عزیزم عادت میکنی نگران نباش من میترسم تمون بشه خخخخ
والله منکه ذوق مرگ بودم اون روزا
چهارچشمی هم همه دانشجوهارو رصد میکردم
بجای این حرفا خوشحال باش ک دانشگاه میری ،منک عاشق دانشگاهم مدرسه چی بود اخه اه ایش خدادیگ نیارتش
ترم اولی هستی؟
دخترای کلاسمون هم یا زیاد خشکن یا زیادی ولنگ و وازن
دلم ی دوست خوب میخواد☹
عههههه واااا الان دیدم کی هستی😂اسمتو ندیده بودم
چقدر از دانشگاه بدم میومد ..دبیرستان خوش میگذشت فقط
اولش سخته عزیزم..
منم اینطور بودم حالا ک تموم شده برای لحظه به لحظه ش دلتنگم
