یکی از فامیلای ما چهارساله ازدواج کرده خیلی قاطعانه میگه خودمون نمیخوایم
مادرشوهرش هم همراهیش میکنه که حالا بچه میخوان چه کار.بذار خوش باشن.هر وقت خودشون خواستن
بهش حسودیم میشه
حالا من اول ازدواجم بود
سه چهار ماه گذشته بود
یکی بهم گفت حالا باز بذارین ببینین اصلا میشین بعد جلوگیری کنین
مادر شوهرم هم از خدا خواسته کلی در موردش صحبت کرد
پس برای اون معلوم شده که مشکل ندارین
غصه نخور
زندگی خودتونه هر وقت خودتون خواستین.
مگه اون میخواد باردار بشه و زایمان کنه و شیر بده و بچه بزرگ کنه و خرجی بده که الان دخالت میکنه.
یه بار که خیلی بهم برخورد
اومدم خونه با عصبانیت به شوهرم گفتم شما واسه خاطر خودتون زن نگرفتین که
مادرتون عروس آورده که نوه دار بشه.
اصلا به اون چه ربطی داره....
میدونی دلم براش میسوزه میددنم که به خاطر خود ما ناراحته اما واقعا گاهی وقتها نمیدونه چه حرفی بزنه و کجا بزنه واقعا ازش ناراحت مبشم وگرنه خدادشاهده همه جا گفتم مادرشوهرم خیلی زن خوبیه تا حالا تو هیچ چیز زندگیمون دخالت بیچا نکرده فقط تو این یه مورد خیلی دلسوزی بیش از حدش کار دستش داده پیش همه میگه
گاهی واقعا نمیدونم ازش ناراحت باشم یا نه چون خوبی هاش رو هم دیدم بیشتر ناراحت میشم
