یه سخنرانی هست از دکتر هلاکویی وقتی بهش فکر میکنم یه جورایی ادمو اروم و قانع میکنه
خلاصه ی حرفاش و نتایجی که خودم برداشت کردم ایناس :
1) در زندگیمون دید مقایسه ایی نداشته باشیم. ما خلق نشدیم که از هم پیشی بگیریم یا مدام خودمونو با هم مقایسه کنیم
2) همه ی ما در یک سطحیم و جهان اصلت وحدت درش حاکمه . تو تویی و من منم. و هیچکدوم برتری نداریم . همه ی ما در عین کمال .نقص هم داریم
3) شاید از هر هزار نفر 200 نفر بخواد با تو حرف بزنه و فقط 1 نفر بخواد با من حرف بزنه آیا این مسئله من رو ناراحت میکنه؟؟
4)این دید مقایسه ایی از فرهنگ غلط در زمان تربیت در کودکی شکل میگیره.
5) اوج حرمت نفس زمانیه که به این درک برسیم که ما برای راضی کردن دیگران از خودمون خلق نشدیم . و خودمونو همونطور که هستیم دوست داشته باشیم