سلام دوستای مهربون،شوهرم چهل سالشه از جوونیش زحمت کشیده کار کرده درس خونده،روی پای خودش تا الان، خانوادش اوضاع مالی خوبی ندارن تازه کمکشونم کرده،زندگیمونم با هم خیلی خوب نبود تازه تازه داریم با اخلاق هم میسازیم و به سختی و با درمان هم بچه دار شدیم،خداروشکر الان وضعمون خوبه و دستمون به دهنمون میرسه،ولی دلم براش میسوزه موهاش سفید شده تا یکم رنگ آرامشو ببینه،بعضیا از اول جوونی همه چی دارن بعضیا هم اینجوری با زحمت ومشقت به همه چی میرسن،بچه ها بهم بگین چهل سالگی کجای زندگیه یعنی هنوز جوونیه؟یعنی دیر نیست یعنی جوونیشو نباخته؟دلم خیلی گرفته براش
استارتر جان. منم وقتی کم سن تر بودم فکر میکرد واااای 40 سالگی . بعد که خودت به اون سن میرسی میبینی توی وجودت هنوز یه دختر 18 ساله زنده است. فقط کافی خودت رو دوست داشته باشی. زندگی رو با همه سختی هاش بپذیری و به آینده امیدوار باشی.
ما دختریم . مسلح به خطرناک ترین سلاح جهان : مهربانی