پیامی از آنسوی جهان ابدیت..
ای زندگان عالم دنیا..
اگر آنچه را که ما می دیدیم شما می دیدید،
همانند زنان فرزند مرده که مشت اندوه به سینه می کوبند و اشک جدایی از دیده می بارند،
سراسیمه و پریشان سر به بیابان می گذاشتید و بر کردار زشت خویش اشک پشیمانی می ریختید...
و آنچنان آشفته و پریشان احوال و سرگردان می شدید که دارایی خویش را بی هیچ نگهبانی رها می کردید و سر به کوه و دشت می گذاشتید..
شما ای انسانها!
بدانید بالاخره از دنیا و آنچه در آن است روزی دست خواهید کشید و از آن جدا خواهید شد و به راهی روان خواهید شد که ما رفتیم...
افسوس که با آن همه قدرت و توانایی که داشتیم روزی پیکر بی جانمان را با ناتوانایی بسیار بر مرکبی چوبین سوار کردند و به سوی قبرستان خاموش بردند و در قبر میهمان اعمالمان کردند؛
اکنون ما در دیاری هستیم که جملگی در هول و هراسند و در میان گروهی هستیم که به ظاهر آسوده خوابیده اند اما در واقع اسیر و گرفتارند..!
ای بندگان خدا ...
اکنون که در آرامش هستید و قلم فرشتگان نویسنده کردار شماست به کردار و رفتار پسندیده بکوشید!
باشد که مورد رحمت و آمرزش پروردگار عالم قرار گیرید و از رستگاران شوید..
