جواب خیانت با وجود بچه ۵ ساله

آخی.چقدر دل و جون دادن به نفر که اظهار کنه دوستت داره و در باطن فقط علایق خودشو انجام بده و نتونی هیچ کاری بکنی من که شکستم.نمیدونم چطور خودمو جمع و جور کنم.حتی چندین بار بهم گفته نادونی کردم.از رو کنجکاوی بوده همه. دل به هیچکس ندادم فقط دور همی های شبانه بود.میگه هیچکس برام تو نمیشه ولی چه فایده دل من خوووون شد تا این درست شد.حتی لحظه هایی که با هم میخوابیم دیگه حس و حال قدیم تو وجودم نیست شک دارم به عشقش با اینکه هر دم ابراز علاقه میکنه.چرا این اتفاق برام افتاد؟ چطور دلمو درست کنم.

چقدر شبیه به همیم.ولی بچه من الان ۵ سالشه.من ۵ ساله که روز و شبم شده استرس و دودلی.هر چی میگه عاشقتم براام مهم نیست.فقط زندگیم بسته هست به بچم.از وقتی دخترکم به دنیا اومد روز خوش ندیدم.ولی حیف بچم که تو این شرایط داره بزرگ میشه.دیشب چقدر با باباش حرف زدم.چقدر ابراز تاسف کرد ولی چه فایده دل و روح من زخم خورده.عشقی تو وجودم نمونده فقط وابستش شدم.طلاق که اصلا نمیتونم بگیرم .چند باری پیشنهاد طلاق به هم دادیم ولی براش سخته.چون من خوبتر از چیزی بودم که فکرشو میکنه.کاش یه ذره نسبت بهش بی توجهی کرده بودم.آخه با وجود این همه محبت چرا بهم خیانت کرد.من تو این ۵ سال به خدا به جان بچم هر چند ماه یه مورد جدید ازش دیدم.حالا بازم بهش میگم دیگه تو زندگی هیچی بعید نیست از چیزایی که میترسیدم سرم اومد.هنوزم انتظار دارم بهم خیانت کنی چون هر بار تکرار کردی دیگه عادت کردم.اگه بار اول و دوم توبه کرده بود دلم درست میشد ولی نه.دیگه زندگی من از اجباره باهاش.قبلنا چقدر بهش ابراز محبت میکردم ولی الان از دلم بیرون نمیاد بهش بگم عاشقتم.چرا زندگی این کارو باهام کرد.من که باهاش خیلی روراست بودم.الان خودش جای من بود منو کشته بود.حتی خودشم میگه.وای بر من و حال و روز من.کاش یکی رو داشتم سرمو میذاشتم رو شونش زار زار گریه میکردم.گاهی وقتا براش گریه میکنم ولی چه فایده دیگه شده.دعا میکنم زندگی هیچکدوم از شما مثل من نشه.سن ۲۰ تا ۲۶ سالگی اوج غرور یه دختره.ولی من تو اوج غرورم له شدم.زیر دست کسی که تاج سرم بود.

آیا حرفاش راسته؟ واضح میگه که خیانت میکنه؟شوهر من الان رسیده به نقطه ای که میگه ارزش زندگیمو الان میفهمم.ولی چه فایده.من دیگه تموم شدم.دلم میخواد مثل اول ازدواجم شور و شوق بیاد توی دلم.وقتی نگاش میکردم قند تو دلم آب میشد از خوشحالی.ولی الان نگاش میکنم نمیدونم دوستش دارم یا نه.اون کسی بود که منو از هیچ هم کمتر دونست.با وجود داشتن من و ابراز علاقه هاش اوقات فراغتش که میتونست من کنارش باشم از من گریخت و با دیگران به سر کرد.شاید خیلی سادگی کردم ولی هجیشه همیشه بهش تذکر میدادم که من متوجه کارات هستم اما زیر بار نمیرفت.الان سرش خورده به سنگ ولی دل من چرکی شده.فایدش چیه.چرا تو اوج غرور جوانی ام منو شکوند

توکل بر خدا عزیزم.من خیلی زندگی خوبی داشتم.از بیرون همه ظاهر میبینین حسرت منو میخورن ولی من دلم پر از شک شده.میدونم چه غلطایی هم کرده ولی روزی نیست که نگه جاهلیت کردم.یعنی دلم دوباره درست میشه؟ به خدا جرات بچه دوم ندارم از بس شک توی دلمه.امروزم برام هدیه خریده سوپرایزم کرده.باز یکمی بهترم.برام دعا کنید

ولی یه سوال ذهنمو درگیر میکنه همیشه.چرا چرا چرا باهام این کارو کرد.اون که میدونست من به چه رفتاریش حساسم و بدم میاد.آیا اگه من جای اون بودم منو میبخشید؟

قربون دعا کردنت.خیلی دوستم داره دایم الان حواسش بهمن و بچه هست.بدون من جایی نمیره.ولی افکار لعنتی و حضور اون اشخاص نجس تو فکرم منو آزار میده.دعا میکنم تو هم همیشه خوشبخت باشی.