چی رو مقایسه می کنی، ناراحت میشی؟
مال و اموالشون رو یا احساس خوشبختی شون رو....
یه دوستی دارم از نظر ظاهری فوق العاده زیبا و خوش اندام. شوهرش هم پزشک فوق تخصصه. دوستم لیسانس گرفت و خانه دار شد امافقط پول توجیبی که شوهرش بهش میده دوبرابر حقوق ماهیانه منه که کارمند دولتم😭😭 ماشین و خونه و لباس و جواهر و سفر خارجی اش و.... که بماند.
خب واقعا جای حسرت داشت این زندگی، منم اوایل حسرت میخوردم که آخه چقدر خوش شانس... اما بعد یه مدت بهم گفت پیش مشاور میره وقتی دلیلشو پرسیدم گفت احساس کمبود می کنم، هیچ چیز منو خوشحال نمیکنه، شوهرم مثل عابر بانکه و فقط پول میده و دیگه فکر زندگی نیست. عشق نداریم، منو پایین تر از خودش میبینه. من فقط زن یک پزشک هستم ولی خودم چیزی نیستم جز یک پولخرج کن و.....
واقعا با حرف هاش تعجب کردم از اینکه این آدم که فرض میکردم همچی تمامه خودش به زندگی دیگران حسودی می کرد حتی به عشق و عاشقی تازه عروس و دامادها و اینقدر بهش فشار اومد که مشکل روحی پیدا کرده بود و وسواس فکری هم سراغش اومد. خلاصه اینکه گاهی این جمله واقعا درسته که ظاهر زندگی دیگران را با باطن زندگی خودتون مقایسه نکنین.....