دوستان نوجوان و خیلی جوان ازتون به عنوان یک مادر کمک میخوام

چند سالشه عزیزم

عزیزم اقتصای سنشونه میگذره 

ما همه این دوره رو طی کردیم

باهاش دوست باش  

خیلی نصیحتش نکن بذار خطر کنه  براش لازمه که خودش تجربه کنه 

از دور حواست بهش باشه عزیزم اکثر تو این سن مخصوصا دخترا این جوری میشن ولی با بزرگ شدنش درست میشه و تمام لحظه هایی که بهش عشق دادی میاد جلو چشمش 

اصلا نگران نباش

زیاد بهش امرونهی نکن.بزار کاریو که دوس داره انجام بده .مثلا اگه یه کار اشتباهی انجام میده شما هی سرزنشش نکن که این کارت اشتباهه.بزارید خودش انجام بده و متوجه اشتباهش بشه

سلام. عزیزم من خودم تو سن نوجوانی از مادرم متنفر بودم. البته الان عاشقشم و اگه بدی هم داشته بخشیدمش. ولی دلایل خودمو میگم که چرا از مادرم متنفر بودم. شاید شما هم این رفتارا رو داری. ولی نمیدونی ممکنه یه بچه یا نوجوون رو اذیت کنه .

اول اینو بگم که من بچه شدیدا حساسی بودم. پس ممکنه خیلی از این چیزا خیلی بچه هارو اذیت نکنه.

یکی اینکه مادرم برای من اصلا privacy قائل نبود. تو همه کارام سرک میکشید. نوشته هامو میخووند. دفتر کتابامو نگا میکرد. گاهی بدون در زدن وارد اتاقم میشد. اصلا احساس امنیت و فضای خصوصی نداشتم.

دوم اینکه هرچی بهش میگفتم میزاشت کف دست بابام

سوم اینکه گاهی مثلا جلوی من لخت میشد. فقط بالا تنه. من برام این کارش منزجر کننده و خجالت آور بود. یا گاهی وقتی بابام هم حضور داشت مثلا لباس عوض میکرد. من جلوی بابام خیلی خجالت میکشیدم. درسته بدن من نبود. ولی خوب منم دختر بودم و از اینکه مامانم مثلا جلوی من و بابام سینه ش لخت شه برای من شرم آور بود.

دیگه اینکه بشدت سعی  میکرد درس خووندنمو کنترل کنه. خیلی پرفکشنیست بود. من با اینکه خیلی باهوش و زرنگ و کلا شاگرد ممتازی بودم هیچوقت نتونستم مادرمو راضی کنم.

مورد دیگه اینکه رو دوستام خیلی حساس بود و همیشه منو بخاطر دوستام تحقیر میکرد و هیچکدومو در حد دوستی با من نمیدید. 

ایشالا نتیجه بگیرید

این دیگه بستگی به خود شما داره باید از یک دوست صمیمی هم بهش نزدیکتر شید طوری که نتونه به کس دیگه ای جز شما اعتماد کنه و فقط با خود شما درد ودل کنه .براش شفاف سازی کنید مشکلات جامعه را براش باز کنید تا بهتر بتونه منطقی فکر کنه و سریع تحت تاثیر احساسات قرار نگیره.اگه اشتباهی کرد واکنش تند تند بهش نشون ندید گاهی باهاش حرف بزنید و طوری وانمودکنید که او از شما بهتر میفهمد منظورم مثل نوعی نظر خواهی و مشورته ازش که حس خوبی بهش دست بده و واقعا بتونه بهتون اعتماد کنه 

خوش به حال دخترت که همچین مادری داره😁😁

سعی نکن کنترلش کنی... جوری رفتار کن که بفهمه بهش اعتماد داری و در هر حالی دوسش داری و پشتیبانشی هر کاری که بکنه تو یه مادر پشتیبانی

منم تو سن نوجوونی از مامانم ی جور نفرت پیدا کرده بودم دوس نداشتم باهاش تنها باشم ب هیچ عنوان مامانم  ماهه

ولی حس اونموقم عجیب بود

ب نظرم یکم رهاش کنید ب حال خودش زیاد باش خلوت نکنید و نخواید بش نزدیک شید