من خودم بیشترشو خودم خریدم البته با دادن قسط و وام و قرض. مادرمم از کسایی قرض گرفت و به هر سختی بود پس داد. 
اما زیربار منت داماد نبودیم که بگیم چنتاشو تو بخر.
اما اشتباهم این بود بعضی چیزارو زیادی خریدم و یا بعضی چیزای گرون که بهم انداختن.
راستش وقتی میرم تو فکر، میگم بابام اصلا به فکر پیری و آیندش نبود البته سرمایه دار هم نبود، اما تو جوانی به فکر پس انداز نبوده همش ریسک بالا و تو حال زندگی کردن غلطه، آخرشم خیلی چیزارو از دست میدی.
اما کسایی که دست به عصا جلو میرن، و یه خونه دارن حتی کوچیک حفظش میکنن و هی عوض نمیکنن و یه پول کمی هرسال کنار میذارن ، مثل جهیزیه دخترشون حداقل کم هم شده خودشون میدن ، من احساس میکنم خیلی بدبخت بودم همیشه بار همه چی رو دوشم بوده.
بعد دوسال و نیم هنوز دارم توعون جهاز میدم تمام قسطامو دادم، اما یه 4 میلیون به یه آشنا بدهکارم، اونو تا حدی جمع کردم میخوام بدم، شوهرمم میخام نفهمه، ولی واقعا خسته شدم، هرچی کار کردم همش خرج شد، هیچی برای خودم ندارم.
مگر اینکه از ماه بعد بتونم یکم جمع کنم برای خودم که شوهرمم نگه هیچی پس انداز نکردی و فکر کنه بی عرضه ام