نمیخوام در مورد میل به پدر یا مادر شدن حرف بزنم چون کم و بیش توی همه هست
در مورد موارد دیگه حرف میزنم
چی باعث میشه که فکر کنید لازمه که یه بچه به زندگی تون اضافه بشه ؟ چی توی شخصیت خودتون و همسرتون دیدید که به این نتیجه رسیدید که خوبه یکی مثل خودتون رو پرورش بدید و تربیت کنید
صادقانه بگم هيچي نديدم
بله از نظر مالی مشکلی نداریم و میتونیم آیندشو بسیار عالی ساپورت کنیم. و در قبالش بچه هزار برابر بیشتر از سفر خارج و خوشگذرونیهای دو نفره بهمون لذت میداد
مساله مالی مطرح نیست قطعا باید تا یه سطح معقولی وجود داشته باشه
منظورم آمادگی های ذهنیه
بیشتر از پنج سال زندگی دو نفره داشتیم ولی باز هم لحظه های دو نفره میخوایم سفرهامون رو رفتیم تصمیم های یه دفعه ای مونم گرفتیم خرج های احمقانه و بی برنامه مونم کردیم ولی هنوز از دو نفره بودنمون سیر نیستیم
مگه كسي هم بدون تفكر بچه دار ميشه؟!!!!!!!!!!!
شوخي كردما ميدونم ٨٠ درصد بچه ها بدون تفكر بدنيا اومدن و خيليهاشونم زندگي جالبي ندارن ولي شدن قربونيه يك پدر مادر ببخشيدا بي مسئوليت و بدون تفكر
بنظرم اگر سنت اجازه ميده بازم صبر كن!! ما هم هيچوقت از دونفره بودنمون خسته نشديم كلي هم حال كرديم ولي يه جايي حس كرديم وجود يه بچه ميتونه جمعمونو شبرين تر كنه البته كه از لحاظ آيندش و وضعيت مالي و عاطفي كاملا همه عالي بود كه تصميم گرفتيم
منم این دغدغه رو دارم..
دوست ندارم چون شده فرضا 4 سال از ازدواجمون ..یا سنمون داره میه بالا بچه بیارم .. دوست داریم با فکر باشه ...اما نمیدونم دقیقا با چه فکری؟
از نظر من بچه آوردن یه مدل خودخواهی هست ... نمیدونم کی این کار درسته کی نا درست ؟
