خواهر من یه دختر داشت کهبعد از طلاق پیش باباش موند ۱۳ سالش که شد دادنش به دایی ناتنیش که بدبختی کشید اصلا خوشی نکرد الان خواهرم میگه کاش میموندم و میساختم و میسوختم و بعد هم که خواهرم ازدواج کرد شوهرش یه پسر داشت که واسش مشکل یاز شد میگه کاش جای اینکه پسر ئکی دیگه رو بزرگ کنم وایمیسادم دختر خودمو بزرگ می کردم
البته من کی باشم ک کارشناسی کنم 😁 ولی فکر کردین اگه با پدرتون زندگی میکرد الان چجوری بودین ؟ مگه زندگی با پدرتون گل و بلبل بود که اون از سره خوشی بزاره بره ؟ ممکن بود الان وضع روحی داغون تری داشته باشید ،خیلی شنیدم بچه هایی ک میگن ما تو خونه همش جنگ و دعوا داریم خدایا ازین وضع خسته ایم .این موارد خیلی پیچیده و واقعا واس هر فرد منحصر بفرده ،نمیتونم نظر صد در صد درست بدم ،معذرت میخام اگه ناراحت شدین
منکه مامانمو هیچ وقت حلال نمیکنم خوشی زده بود زیر دلش
بابام بهتریت امکانات رو براش فراهم کرده بود ولی معلوم نبود چه مرگش بود بهش خیانت کرد و طلاق گرفت و ما رو بدبخت کرد
اگه یه ذره بابام ایراد داشت دلم نمیسوخت
بعضیازندگی هاشون براشون سخت شده و نمیتونن زنرگی کنن مجبورن طلاق بگیرن
ولی مامان من زیادی خوشش بود حالام چند ساله پشیمونه ولی خداروشکر پشیمونی سودی نداره براش
فقط پست اول استارتر رو خووندم. راستش درک نکردم. درسته هر کس شرایطش فرق داره یا علت طلاق و صبر و تحملش، ولی من یه قربانیم. یه قربانی به تمام معنا که اگر پدر مادرم طلاق میگرفتن الان یه آدم عادی بودم. چند روز بعد 32 سالم میشه و خودمم طلاق گرفتم و بچه ندارم. همین لحظه که دارم تایپ میکنم مریضم شدید .چرا؟از حرص مخصوصا این چتد روز. از دست بابای پستتتتت فطرتممممم. نابودمون کرده! از مامانمم دلخورم با این که یه اسطوره ی به تمام معناستتت . چرا؟ به خاطر تحملش. آدم چیزی رو تحمل میکنه که بدونه تحملش نتیجه داره. نه اینکه رفته رفته همه ی شرایط رو به تباهی بره!
کسایی که مثل استارتر فکر میکنن شاید صبرشون کم بوده و مشکلشونم چندان حاد نبوده و جدا شدن. وآسه همین الان قسم میدن! کاااااش پدر مادرم جدا میشدن و ما تو جهنممممممممممم واقعی نمیسوختیمممم!
یه نسخه رو بروی همه نپیچید
درست ترش این بود که بگی شما رو بخدا قبل از بچه اوردن حداقل یه سال زندگی کنین ببینین طرفتون چجور ادمیه. یا فکر نکنین با اوردن بچه یه ادم کله خراب رو میتونین ادم کنین. چون حتی در صورت موندن شما هم توی اون رابطه ی خراب و در خوشبینانه ترین حالت که بگیم امنیت و ا رامش بچه ها توی اون محیط با وجود ناسازگاری زن و شوهر تامین باشه باز دو تا قربانی دیگه وجود داشت اونم شما و همسر سابقتون که باید یه عمر بسوزین و حسرت یه زندگی خوب رو بخورین.
بچه های معصوم و بیگناه.کاش قبل از بچه دار شدن بیشتر همدیگر رو بشناسیم.کاش همه چیز رو بسنجیم و بعد اقدام به اوردن یه موجود بیگناه و آسیب پذیر به زندگیمون کنیم.
یک عدد بچه طلاق هستم .من تو این ۲۷ سال انقد دراین مورد حرف زدم که دیگه خسته شدم. میکروفونو میدم به شما .شاید نفس شما حق بود و به گوش این خانوما رفت که بعد از ازدواج حداقل چند سالی صبر کنن تا شناخت کافی پیدا کنن ببینن آیا تفاهم دارن یا نه. آیا به تعهدی که نسبت به هم دارن اهمیت میدن یا نه. من نمیدونم کی به این خانوما گفته که مردی که شوهره خوبی واسه تو نیست میتونه پدره خوبی برای بچه ات باشه.!!!! حالا خدا خواست و بچه دار شدین یکم گذشت داشته باشین این بچه ای که شما بی مسولیت ها بدنیا آوردینش بخدا عروسک نیست احساس داره. من خودم زمان مجردی تو خونه پدرم احساس غریبه بودن میکردم...نامادری من دو تا پسر بدنیا آورد که رابطه خوبی داریم حتی من به خودشم میگم مامان.حتی تو پست هایی که در مورده مادر تو تاپیک های مختلف میذارم منظورم همین نامادریم هست. اما همیشه حسرت یه مادر واقعی یه مادر به دلم موند..... کمی عاقلانه تر در مورده مسائل زندگی تصمیم بگیریم.
من بچه هامو نزاشتم به امون خدا ،،ولشون نکردم،،پدرشون ، مادر شوهر و خواهر شوهر سابقم نزاشتن بیون پیشم،،دخترم 2 سالش بود هنوز و پسرم 7 ساله بچه و تحت تاثیر حرفای بابا و مامان بزرگشون
