میخوام داستان براتون بگم که بفهمید مجرد بودن همیشه هم بد نیست

خلاصه تعطیلات عید قسمت اون شد و از اون تماس به بعد هر چند روز با من تماس میگرفت و به بهونه سوالات پزشکی باهام صحبت میکرد از یه جا به بعد هم بین صحبتاش اشاره میکرد که دوست داره یه بار همدیگه رو خارج از محیط کار ببینیم اما تمام مدتی که ما توی اون منطقه طرح داشتیم هر چی ایشون پیشنهاد دادن و اصرار کردنکه فقط یک بار با هم بریم بیرون و همدیگه رو ببینیم من راضی نشدم

بعد ها متوجه شدیم که بر حسب اتفاق ما همشهری هستیم و همین مسئله بهونه ای شد برای اینکه ایشون مجددا خواهش کنه تا توی شهر خودمون با هم بریم بیرون و منم ایندفعه قبول کردم وقتی طرحمون تموم شد و هر دومون برگشتیم شهرمون رفتیم همدیگه رو دیدیدم از اون روز به بعد اون آشنایی کاری رنگ و بوی دیگ ای گرفت و ما به هم خیلی نزدیک شدیم

ما با هم وارد رابطه شدیم و همه چیز خیلی عاشقانه و خوب پیش میرفت یه جا دیدم بهترین رفیق و همراه هم شدیم یه روز هم اومد بهم گفت که تصمیمشو گرفته و قصدش ازدواجه از من خواستگاری کرد و منم قبول کردم و با مامانش آشنا شدم

منتهی همون روز ها بهم گفت ببین من برای خواستگاری بدون مامان بابام میام

گفتم کلی بابای من اینو قبول نمیکنه

حقیقتش اون روزا نمیفهمیدم چرا داره این حرف رو میزنه، چون رفتار مامانش باهام خیلی خوب بود و مدام قربون صدقهی من میرفت. همین هم باعث میشد بین اصرار اون برای تنهایی خواستکاری اومدن و ذوق و شوق مادرش تناقضی وجود داشته باشه که من رو نگران کنه. ولی نهایتا گفت باشه تو نگران نباش، من با خانوادهام صحبت میکنم.

چند شب بعدش هم مامانش زنگ زد و اجازه گرفت که هفتهی بعدش بیان بیان خواستکاری و ما هم قبول کردیم

من و خانواده ام با خوشحالی برای خواستگاری آماده شده بودیم و همه چیز رو تدارک دیده بودیم که دقیقا یک شب قبل از خواستگاری، من و اون یه کوچولو بحثمون شد ولی من اصلا نگران نشدم چون خیلی بحث کوچیکی بود و حتی احتمال هم نمیدادم که به خاطر اون مسئله ی بی اهمیت، مامانش زنگ بزنه به مامانم و بگه که بچه ها باهم تفاهم ندارن، پس ما دیگه نمیایم خونتون .

من اون روز جلوی خانوادم خورد شدم و مامان وبابام هم گفتن که این پسر رفتارش بچگانه اس و این کارشون هم بی احترامی بوده پس باید ولش کنی و دیگه همه چیز رو تموم شده بدونی.

هستین؟😁

حق رو به خانواده ام دادم و چون به خودم خیلی برخورده بود، اصلا پیگیرش نشدم. اما دو روز بعدش پا شد اومد جلوی مطب من و کلی گریه و زاری کرد و گفت که من موقع تصمیمات مهم استرس میگیرم و ببخش که اینجوری شد و من دوستت دارم... بعد از اون، سه بار خودش تنهایی اومد با بابام صحبت کرد تا خانوادم رضایت دادن و یه فرصت دیگه دادن که بیان خواستگاری...