یه دوستی دارم قرار بود با هم بریم مشهد بعد هی کاروان پیدا میکردیم و این اواخر خالم و مامانم گفتن که بیایید خودمون بریم تقریبا پنج شش نفر میشدیم بعد من همش به اون دختره فکر میکردم که اره اگر بفهمه من بدون اون رفتم ناراحت میشه و فلان بعد امروز یکیو پیدا کردم قیمتش مناسب بود رفتم به دختره میگم اونم میگه اره مامانم اتفاقا دیشب همینو گفت که خودمون (یعنی خودشو مامانش )بریم😐کار اون اشتباه نیستا چون خانواده بالاخره اولویت باید باشه من انقدر ساده ام که به فکر ناراحت شدن بقیه ام .
یا اینکه یه ازمونی میخوام ثبت نام کنم میرم به بقیه هم میگم که نکنه من بعدا قبول بشم بعد اونا ناراحت بشن بگن چرا به من نگفتی که منم شانسمو امتحان کنم😑😑
میخوام اینجوری نباشما ولی عذاب وجدان میگیرم خاک تو سرم واقعا
