من هیچ وقت یه صفت رو به کل یه گروه تأمیم نمیدم اما وقتی میبینم یکی میگه دکتراهایی که رفته بی وجدان بودن و فقط به فکر جیبشون بودن درک میکنم چی میگه
وقتی یکی میگه معلمش وحشی و روانی بوده اونم قابل درکه چون زیاد دیدم
برعکس وقتی هم بگن معلم دلسوز و مهربونی دارن یا دکترشون بینظیره بازم درک میکنم چون اینم دیدم
اما همیشه شدت بدی بیشتر از خوبی به چشم میاد
چون این مشاغل انتظار دارن مورد پرستش قرار بگیرن و الگوی مردم باشن درحالی که خودشون کلی ایراد اخلاقی و تخصصی دارن وقتی انقدر نخاله توشون باشه گند میخوره به همه چی
مثل املاکی و مکانیکی و این چیزا که بد در رفته... بعضیاشون دزدن، همین دسته هم بیشتر به چشم میان و آبروی بقیه رو میبرن
دیگه واسه معلم و پزشک که وظایف حیاتی و حساس تری دارن خیلی بدتره