چه جوری به این درجه رسیدن؟ تو فکرشون چی میگذره که راحت میتونن خودشون باشن، خودسانسوری نکنن و از فکر بقیه در مورد خودشون نترسن؟
نمیدونم
عاشق خودمم چون
با همه نقص ها
این چنین بودنم آرزوست
زندگی به معنای واقعی کلمه مورد عنایت قرارمون داده دیگه حوصله خودمونم نداریم بخاطر اونه
حداقل برا من
به نظر من یه مقدارش ارثی یه مقدارش هم از یاد گرفتن از پدر و مادری میاد که خودوشنم اجتماعی ان
من خودم اضطراب اجتماعیم زیاده هم از خانوادم یاد گرفتم هم ارثی هست متاسفانه
اهل کتاب خوانی هستید گلم
من ک حتما بعد کنکور تمرین میکنم تا ب صفر برسه .. اکثرا ادمای با اعتماد ب نفس این طورین .. باید خودتو دوس داشته باشی
کجاها اضطراب میگیری؟ و واسه چی؟
چون دیگه حوصله مون نمیکشه من ک ب شخصه ب خاطر کارمم شده چون با بقیه سرو کار دارم باید بیخیال همه چی شم و دیگه رد دادم حوصله چسی اومدن ندارم😅😅
به این فک میکنم هر کار بکنم باز یسری آدم مخالفم هستن و نظر منفی راجبم دارن پس همیشه بدون توجه به کسی کاری که دوس دارم انجام میدم تو ذهنم همیشه اینه من کسیو قضاوت نمیکنم کسیم حق نداره تو ذهنش منو قضاوت کنه در کل حوصله ندارم نگران فکر بقیه باشم😂
یه روزی به تنهایی خودم پی بردم ، فقط خودم بودم و خودم!! امروز دیگه بیشتر حواسم بهشه...
من فک کنم ۵۰ باشم. هم میتونم برم بیرون و بیام حتی تنهایی و هم یه ترسهایی دارم
اگر اضطرابت اونقد زیاده ک مانع رسیدگی به کارات میشه درمانش کن وگرنه یه ذره طبیعیه بخصوص واسه جاهایی ک اولین بار میری
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
18 ثانیه پیش
19 ثانیه پیش
21 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
